Een Weddersehn mit uns Kirch

Af un an kümmt di een Bild to Gesicht un lang vergahn Tieden leevt wedder up, ok wenn al hunnert Johren dortwischen liegt un du gor nich dormit rekenst. So göh mi dat, as ik vör acht Johren in’t Kieler Slott mol een Kunstutstellung besöch. August Westphalen hööß de Moler. Sien Naam harr ik as Jung al mol vun mien Vadder hört. Üm 1900 rüm schull he up de Bissen wahnt un ok in Grotenass moolt hebben. Bi düt groot Ölgemälde wörrn mien Ogen ümmer grötter: Dat weer doch in uns Katharinenkirch un denn dat noch: De Frau vörn in de Siedenbank müss mien Grootmudder sien – so harr ik se jedenfalls in Erinnerung.  Goot dat ik mien Kamera dorbi harr – düt Bild müss ik fastholen, denn wie hier de dree Konfirmanden vör Pastor Kahl, so heff ik dor 1948 vör Pastor Radtke stahn – kort vör de Währungsreform, as dat weder’n nien Antog noch sünstwat to köpen geev.

In un üm uns Kirch hett sik dat Bild in all de Johren wull kuum verännert. In’t Dörp aver üm so mehr. Meist all de olen Buernhööv sünd upgeven, to Wahnhüüs ümbuet oder ganz verswunnen. Up Wischhööv un Huuskoppeln staht nie smuck Hüser, as du se fröher blots an’n  Stadtrand söhst.